Aktualności
EWANGELIA (J 13,1-15)
POSILMY SIĘ BARANKIEM!
Wieczerza z Jezusem umywającym nogi uczniom nie jest przywilejem Wielkiego Czwartku. Każda Msza św. jest celebrowaniem tej samej miłości Boga do człowieka. Jeśli zaś dzisiejsza celebracja porusza nas w szczególny sposób, to czy nie dlatego, że nasze oczy są zamknięte, a nasze serca oziębłe wobec tego, co Pan nam daje w każdej Eucharystii?
.
Dla Żydów w Egipcie Pascha była świętem wiosennym, kiedy pasterze wyruszali na nowe pastwiska. Ale Bóg nadaje mu nowy sens, rozpoczynając całkowitą przemianę życia swego ludu. A pośpiech przy wyjściu z Egiptu nie jest wynikiem strachu przed prześladowcami. Jest on odpowiedzią na przynaglającą miłość Boga. Śpiesząc się, lud wyrusza w drogę ku wolności.
.
Ale Pascha nie jest tylko wydarzeniem z przeszłości. Ponieważ każde pokolenie na nowo przebywa tę wędrówkę. Droga symbolicznie wiedzie z Egiptu do Ziemi Obiecanej. Ale jej chrześcijański sens to przejście od śmierci do życia, od grzechu do łaski, od ciemności do światła. To Chrystus jest naszą Paschą, naszą Drogą i naszym Barankiem Paschalnym.
.
Pan Jezus dopełnia wieczerzę paschalną, umywając uczniom nogi. On uniża się przed każdym z nas, aby nas zaprosić do wspólnoty miłości. On pragnie dla nas nowej natury, zdolnej kochać. Nowe stworzenie, które jest owocem zbawienia na krzyżu, objawia się przemienionym sercem. Prawdziwa Pascha oznacza śmierć dla grzechu, aby kochać Boga i braci. To porzucenie starego człowieka, aby narodził się nowy. Każda Msza św. uobecnienia ten dar. A spożywając Eucharystię, karmimy się Chrystusem, jedynym źródłem życia i miłości.
.
ks. Maciej Warowny