(…) ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.

To słowa jakie wypowiadasz w Wyznaniu Wiary (Skład Apostolski) co do przyszłego życia w Niebie. Czy rozumiesz co mówisz? Czy zastanowiłeś się chociaż raz nad tymi słowami? W oczach Boga są one dosłowne: ciała zmartwychwstanie. Dla katolika nie istnieje inna forma pochówku jak grzebanie jego ciała po śmierci. Co mam na myśli mówiąc grzebanie ciała po śmierci? To niespalanie [kremacja] jego ciała po śmierci. To mam na myśli. Jeśli wolą zmarłego było spalenie jego ciała, to sam wybrał potępienie [PIEKŁO]. W jaki sposób ma powstać z martwych jego ciało, wybierając dobrowolnie taki koniec?

„Ciała wiernych zmarłych powinny być grzebane i nie akceptuje się ich kremacji”. – DEKRET Papieża Benedykta XV z 1917 r.

„Ci, którzy z własnej woli wybrali kremację, i w tym postanowieniu świadomie i sposób powszechnie znany aż do śmierci wytrwali, (…) nie wolno udzielać chrześcijańskiego pogrzebu”.  – DEKRET Papieża Leona XIII z 1886r.

Pytasz co ze spalonymi na stosach, w pożarach i innych katastrofach, co z wymordowanymi w obozach koncentracyjnych i spalonych? Otóż ta śmierć i spalanie ich ciał była wbrew ich woli i nie mieli oni żadnego wpływu na to co się stanie z ich martwymi ciałami. Ale w przypadku dobrowolnego wyboru, katolika obwiązuje grzebanie ciał, a nie ich spalanie. Ta decyzja jest wiążąca i konsekwencją będzie wieczne potępienie [PIEKŁO].

Człowiek w oczach Boga jest święty. Ciało człowieka jest święte. Martwe ciało człowieka również jest święte, bo przeznaczone do zmartwychwstania.

Jeśli masz w swojej rodzinie, parafii taki pochówek – nie idź na pogrzeb, nie zamawiaj Mszy świętej za tą duszę. Ona już wybrała swojego pana, u którego chce spędzić wieczność. Ty, jako wierzący katolik i wierny nauczaniu i Tradycji Kościoła, wyraźnie się temu sprzeciw.

NAUCZANIE PAPIEŻY

Dekret Papieża Leona XIII z 19 maja 1886r.: „Nie można polecać spalać własnego ciała lub ciała innych ludzi. Powyższe dyspozycje podano do wiadomości ordynariuszy, aby pouczyli wiernych o tym niewłaściwym nadużyciu i dołożyli wszelkich starań, ażeby odwrócić od niego swoją owczarnię”.

Dekret Papieża Leona XIII z 15 grudnia 1886r.: „Ile razy chodzi o tych, których ciała poddawane są kremacji nie z własnej ich woli, lecz innych, mogą być użyte wobec nich ryty i modlitwy
Kościoła tak w domu, jak i w Kościele (unikając niebezpieczeństwa zgorszenia), jednak nie do miejsca kremacji. Zgorszenie może być także oddalone, jeśli wiadomym byłoby, że kremacja została wybrana nie z własnej woli zmarłego.

Gdy zaś chodzi o tych, którzy z własnej woli wybrali kremację, i w tym postanowieniu świadomie i sposób powszechnie znany aż do śmierci wytrwali, należy zastosować wobec nich, z zachowaniem Dekretu ze środy 19 maja 1886 r., zgodnie z normami Rituale Romanum tytuł: „Którym nie wolno udzielać chrześcijańskiego pogrzebu”. W szczególnych zaś przypadkach, co do których rodzi się wątpliwość czy trudność, należy zwrócić się do Ordynariusza”.

Dekret Papieża Benedykta XV z 1917 r.: „Ciała wiernych zmarłych powinny być grzebane i nie akceptuje się ich kremacji”.