Szkaplerz Matki Bożej z Góry Karmel to znak przyjęty przez zakon karmelitański i zatwierdzony przez Kościół. Jest zewnętrznym wyrazem macierzyńskiej miłości Maryi do nas oraz naszego przyjęcia i odwzajemnienia tej miłości. Słowo „szkaplerz„ oznacza szatę wierzchnią, którą mnisi przywdziewali na habit zakonny w czasie ręcznej pracy. Z biegiem czasu nabrał on znaczenia symbolicznego: w Karmelu zaczął wyrażać więź z Maryją, do czego przyczyniła się tradycja o maryjnym objawieniu i nadaniu przywilejów tym, którzy znak ten noszą i w nim umierają.
Szkaplerz symbolizuje ufność pokładaną w macierzyńskiej miłości Maryi, dzięki czemu skutecznie wstawia się Ona przed Bogiem w kwestii naszego wiecznego zbawienia. Wyraża też pragnienie naśladowania Jej stylu życia i cnót, szczególnie cnoty czystości przeżywanej według własnego stanu.

Szkaplerz karmelitański

Nabożeństwo szkaplerzne, praktykowane początkowo we wspólnotach karmelitańskich, bardzo szybko rozpowszechniło się wśród ludzi świeckich i duchowieństwa, królów i poddanych, bogatych i biednych, prostych i wykształconych. Propagowanie kultu maryjnego w znaku szkaplerza stało się częścią misji zakonu, dzięki której nie tylko przetrwał on czas niepewności, ale również – w osobach trzech doktorów Kościoła: św. Teresy z Awili, św. Jana od Krzyża i św. Teresy od Dzieciątka Jezus – wydał piękne owoce mistycznego doświadczenia Boga.

Modlitwa

Wszechmogący Boże, w czasach Starego Przymierza na górze Karmel przyjmowałeś modlitwy proroków, a w Nowym Przymierzu wybrałeś tę górę na miejsce czci Najświętszej Maryi Panny, † spraw za Jej wstawiennictwem, * abyśmy doszli do Twojego Syna. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.