EWANGELIA (Mk 3, 20-35) – czytania

SZATAN ZOSTAŁ POKONANY

ks. Mariusz Frukacz

„Zaprawdę powiadam wam: wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone. Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego”.  To bardzo mocne i zdecydowane słowa Jezusa. Pan Jezus przypomina nam, że sprawa nawrócenia, życia w doskonałości jest bardzo trudną pracą wewnętrzną, to ciągły wysiłek człowieka nad tym, by zawsze żyć w zgodzie z Prawem Bożym, by nie marnować łaski Bożej, którą otrzymujemy.  Na czym polega grzech przeciwko Duchowi Świętemu?

.

Św. Jan Paweł II w encyklice o Duchu Świętym „Dominum et Vivificantem” tak nam to wyjaśnia. Mianowicie – „bluźnierstwo nie polega na słownym znieważeniu Ducha Świętego; polega natomiast na odmowie przyjęcia tego zbawienia, jakie Bóg ofiaruje człowiekowi przez Ducha Świętego, działającego w mocy Chrystusowej ofiary Krzyża. Jeśli człowiek nie przyjmuje owego «przekonywania o grzechu», które pochodzi od Ducha Świętego i które ma charakter zbawczy, to zarazem odrzuca «przyjście» Pocieszyciela – to «przyjście», jakie dokonało się w tajemnicy paschalnej, a które zespolone jest z odkupieńczą mocą Krwi Chrystusa: Krwi, która «oczyszcza sumienia z martwych uczynków» – pisze św. Jan Paweł II. 

Bluźnierstwo przeciw Duchowi Świętemu polega więc w konsekwencji na radykalnej odmowie przyjęcia tego odpuszczenia, którego wewnętrznym szafarzem jest Duch Święty, a które zakłada całą prawdę nawrócenia, dokonanego przezeń w sumieniu. Jeśli Chrystus mówi, że bluźnierstwo przeciw Duchowi Świętemu nie może być odpuszczone ani w tym, ani w przyszłym życiu, to owo «nie-odpuszczenie» związane jest przyczynowo z «nie-pokutą» – to znaczy z radykalną odmową nawrócenia się” – kontynuuje Ojciec Święty.

.
A zatem Pan Jezus w dzisiejszej Ewangelii przypomina nam, że człowiek nie może trwać w złu, w grzechach. Nie może odrzucać Odkupienia. Często człowiek zamknięty w swoim grzechu, uniemożliwia ze swojej strony nawrócenie, odpuszczenie grzechów. Tym samym jest w stanie duchowego upadku, który Jezus określa bardzo obrazowo: „Jeśli jakieś królestwo wewnętrznie jest skłócone, takie królestwo nie może się ostać. I jeśli dom wewnętrznie jest skłócony, to taki dom nie będzie mógł się ostać”.

.
Nie trwajmy uporczywie w grzechu, w złu. Nie lekceważmy sobie nawrócenia. Otwórzmy się na dar odpuszczenia naszych grzechów. Pracujmy nad naszym sumieniem, nad wzmocnieniem siły naszego wnętrza. Zadbajmy w naszym życiu o „wzmocnienie siły człowieka wewnętrznego”

***

GRZECHY PRZECIW DUCHOWI ŚWIĘTEMU

1. Grzeszyć zuchwale, w nadziei Miłosierdzia Bożego, tzn. grzeszyć świadomie, dobrowolnie i ciężko mówiąc sobie, że Bóg jest miłosierny i zawsze przebacza.

2. Rozpaczać albo wątpić o łasce Bożej, tzn. mówić sobie, że „Bóg mi nigdy nie przebaczy tego grzechu, bo to jest niemożliwe, aby mi przebaczył ten grzech”.

3. Sprzeciwiać się uznanej prawdzie chrześcijańskiej, np. odrzucać dogmat wiary (dogmat wiary jest to prawda objawiona przez Boga w Piśmie świętym, a przez Kościół podana wiernym w sposób naukowy do wierzenia).

4. Bliźniemu łaski Bożej nie życzyć lub jej zazdrościć. Już sama zazdrość jest grzechem głównym, a tu chodzi nawet o dobra wyższe, duchowe.

5. Przeciwko zbawiennym natchnieniom mieć zatwardziałe serce, np. faryzeusze widzieli znaki i cuda Jezusa, a nie chcieli im wierzyć, bo to było dla nich niewygodne.

6. Umyślnie zaniedbywać pokutę aż do śmierci, tzn. ktoś nie pokutuje za swoje grzechy, nie spowiada się, odkłada to na koniec swojego życia mówiąc; „jeszcze mam czas do pokuty, przed śmiercią się wyspowiadam”.

Wszystkie grzechy są odpuszczalne i Bóg je nam przebacza. Grzechy przeciwko Duchowi Świętemu są nieodpuszczalne, gdyż tu człowiek odrzuca łaskę Bożą, nie chce jej przyjąć.