EWANGELIA (J 13, 31-33a.34.35) – czytania

NIE MA ŻYCIA

MAŁOWARTOŚCIOWEGO

 o. Jarosław Krawiec

Pewien człowiek twierdził, że przyjmie religię żydowską pod warunkiem, że nauczy się Tory, stojąc na jednej nodze. Hebrajski mędrzec Hillel Starszy wyjaśnił mu: „Nie czyń bliźniemu twemu, co tobie niemiłe: to cała Tora – reszta jest komentarzem”. Pan Jezus prowadzi uczniów o krok dalej. Ich znakiem rozpoznawczym ma być wzajemna miłość.

Najpierw powinniśmy pokochać tych, którzy są najbliżej – naszą rodzinę. Wtedy ta postawa będzie rozszerzać się na innych. Łatwiej jest bowiem deklarować przyjaźń wobec tych, co są daleko. Najbliższych miłować jest zawsze trudniej. Żyjąc pod jednym dachem, obrastamy we wzajemne pretensje, żale, winy… one sprawiają, że czujemy się usprawiedliwieni z naszej obojętności i skamieniałego serca. 

Spójrzmy na Pana Jezusa. On przyszedł na świat, aby objawić nam miłość Ojca. Swoimi słowami i czynami mówił o tym, jak Bóg kocha świat i każdego człowieka. Pan Jezus często dawał odczuć swoim uczniom, że są przez Niego kochani i cenni w Jego oczach, że są warci zapłacenia najwyższej ceny, jaką stała się ofiara Krzyża. „Żadne ludzkie życie, odkupione Jego krwią, nie jest bezużyteczne czy małowartościowe, ponieważ On sam wszystkich nas miłuje miłością żarliwą i wierną, miłością bezgraniczną” (Benedykt XVI).

Dlatego i my stawajmy się w miłości naśladowcami Pana Jezusa. Jego słowa: „[…] miłujcie się wzajemnie, tak jak Ja Was umiłowałem” (Ewangelia) są dla nas światłem. Miłość bliźniego – „wzajemne miłowanie” – płynie z jedności z Nim. Jest to miłość konkretna. Dar Ducha Świętego, który jest miłością Ojca i Syna.