EWANGELIA (Mk 16,15-20)

ŚWIADECTWO WIARY

abp Szczepan Wesoły

Po wypełnieniu swego posłannictwa w świecie, czyli po dokonaniu dzieła odkupienia, Chrystus wrócił do Ojca. Choć jako człowiek jest teraz w świecie niewidoczny, nie znaczy to wcale, że jest nieobecny. Jego istnienie można dostrzec oczyma wiary.

.
Sobór Watykański uczy, że Chrystus jest obecny w Słowie, w sakramentach i we wspólnocie. Objawia się w Słowie, zwłaszcza gdy Słowo Boże jest czytane w czasie liturgii. Jest także obecny w sakramentach, a w sposób szczególny w Eucharystii. Przebywa również we wspólnocie wierzących – tam, gdzie przynajmniej dwóch albo trzech jest zgromadzonych w Jego imię.

.
Ostatnie polecenie, które Chrystus przekazał apostołom przed swoim Wniebowstąpieniem, brzmiało: Będziecie mi świadkami (Dz 1, 8). Świadkiem jest ten, kto dzieli się swoim przeżyciem. Muszę żyć z Chrystusem oraz być z Nim w stałej łączności, by móc o Nim świadczyć. Im ściślejsze będzie moje zjednoczenie z Chrystusem, tym bardziej czytelne będzie moje świadectwo. Wystarczy przypomnieć sobie życie św. Jana Pawła II.

.
Dzisiejszy świat robi wszystko, by zneutralizować świadków Ewangelii. „Magicznym” słowem stała się „tolerancja”. To właśnie w imię tolerancji zakazuje się noszenia symboli wiary, np. krzyżyków na szyi. Nawet wśród osób konsekrowanych są takie, które w imię tolerancji rezygnują z odrębnego stroju czy oznak świadczących o przynależności do stanu duchownego. Dziś zatem każdy z nas powinien zadać sobie pytanie: Jak wygląda moje świadectwo o Chrystusie?

.

„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16, 15)