Wspomnienie ruchome – sobota przed VI Niedzielą Wielkanocy.

Zofia mieszkała w Rzymie za czasów cesarza Hadriana I. Była ona wdową i miała trzy córki: Pistis, Elpis i Agape (Wiarę, Nadzieję i Miłość). Dziewczynki miały mieć wtedy odpowiednio 12, 10 i 9 lat. Namiestnik cesarski Antioch wezwał Świętą, by ta złożyła ofiarę kadzidła na ołtarzu bogini Diany. Kiedy Zofia odmówiła stanowczo jego prośbie, wyprowadzono jej nieletnie dzieci i poddano na oczach matki wyszukanym torturom. Nie załamało to jednak bohaterskiej matki, a nawet zdobyła się na to, że zachęcała swoje dzieci do wytrwania. Namiestnik, zdumiony takim męstwem, pozostawił Zofię przy życiu. Ta jednak miała umrzeć z boleści za straconymi córkami na ich grobie.

W ikonografii św. Zofia przedstawiana jest w otoczeniu trzech córek: Wiary Nadziei i Miłości, które według opowieści poniosły męczeńską śmierć ze swoją matką.

.

Zofia jest patronką matek, wdów, wzywana jest w niedoli oraz w przypadku szkód wyrządzonych przez przymrozki.

Modlitwa

Boże, Ty ukazujesz swoją moc w ludzkiej słabości, † od Ciebie święta Zofia otrzymała siłę do zniesienia męczeństwa, * niech wszystkim, którzy się radują jej chwałą, zawsze wyprasza łaskę do przezwyciężania pokus. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.