MATKA BOŻA

„Szczepan pełen łaski i mocy działał cuda i znaki wielkie wśród ludu.

Gdy usłyszeli to, co mówił, zawrzały gniewem ich serca i zgrzytali zębami na niego. A on pełen Ducha Świętego patrzył w niebo i ujrzał chwałę Bożą i Jezusa, stojącego po prawicy Boga. I rzekł: «Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga»”. – Dz 6, 8; 7, 54-56

Święty Szczepan był naprawdę małym dzieckiem. Jaką niewinnością lśniła jego dusza! Jaką czystością jaśniała jego niewzruszona wiara w Mojego Syna, jaką mocą – cała jego osoba!

Zwyciężał wszystkich swym spojrzeniem, czystością wiary, mocą swej miłości. Po Jezusie stał się pierwszym Moim dzieckiem, które tyle razy tuliłam do Serca. Wiedziałam, że będzie musiał umrzeć jako pierwszy po Moim Synu Jezusie.

Z jakąż czułością dodawałam mu odwagi, żeby stawał się mocny, coraz mocniejszy. A kiedy upadł, zabity, przyniesiono go do Mnie i znów przytuliłam go do Serca. O, prawie ta sama scena, co na Kalwarii!

26.12.1974, Święto św. Szczepana, pierwszego męczennika

źródło:

Do Kapłanów umiłowanych synów Matki Bożej – ks. Stefano Gobbi