Od imienia św. Pawła pustelnika wziął nazwę Zakon Paulinów.

Św. Paweł Pierwszy Pustelnik urodził się ok. 227 roku po Chrystusie, w egipskim mieście Teby (dzisiejszy Luksor), w zamożnej rodzinie, która zadbała o jego staranne wykształcenie zarówno w naukach egipskich jak i greckich. Mając szesnaście lat stracił swoich rodziców i stał się, wraz ze swoją starszą siostrą, dziedzicem ogromnego majątku. Oprócz ogromnej wiedzy i dobrego wychowania, charakteryzowała św. Pawła niezwykle głęboka pobożność i miłość do Chrystusa, którego poznał w pewnym momencie swojego życia. Po wybuchu prześladowania chrześcijan w czasie panowania cesarza Decjusza, wzięty chciwością szwagier Pawła postanowił wydać go rzymianom, aby móc przejąć część jego majątku. Dowiedziawszy się o tym, Paweł postanowił uciec i schronić się na pustyni, która miała stać się jego domem na zawsze.

Najświętsza Panna Maryja Królowa Pustelników

PUSTELNIA: Wędrując przez pustynię w poszukiwaniu schronienia, Paweł natknął się na niewielką grotę, w środku której znajdowało się źródełko, na zewnątrz zaś rosła rozłożysta palma. Wdzięczny Bogu za Jego troskę, postanowił tam zamieszkać, oddając się pracy i modlitwie. Z liści palmy uplótł długą tunikę. odę czerpał ze strumienia, pokarmu zaś dostarczał mu kruk, którego Bóg posyłał każdego dnia z połową chleba. W takich warunkach, w samotności i modlitwie św. Paweł przeżył prawie dziewięćdziesiąt lat.

ŚMIERĆ: Na krótko przed śmiercią, do groty św. Pawła przybył inny pustelnik, św. Antonii, któremu Bóg objawił, że w głębi pustyni żyje ktoś starszy i doskonalszy niż on. Św. Paweł ucieszył się z tej wizyty i wypytywał św. Antoniego o to, jak żyje świat, jak mają się chrześcijanie i czy ustało już prześladowanie. W czasie ich rozmowy nadleciał kruk przynosząc tym razem cały bochenek chleba. Na koniec św. Paweł poprosił gościa, by przyniósł mu płaszcz biskupa Atanazego, w który owinie jego ciało po śmierci, na znak jedności ze wspólnotą Kościoła, której św. Paweł pozostał wierny przez cały czas życia na pustyni. Św. Antoni przystał na tę prośbę i wyruszył w drogę do swego klasztoru. W czasie drogi do groty św. Pawła ujrzał jak jego dusza wstępuje do nieba, jego zaś ciało odnalazł w grocie, w pozycji klęczącej, z rękami wzniesionymi do nieba. Uwinąwszy zwłoki świętego pustelnika w płaszcz, złożył je w grobie, który wykopały łapami dwa lwy przybyłe z pustyni. Św. Paweł Pierwszy Pustelnik zmarł w wieku 113 lat. Jego żywot opisał św. Hieronim.