EWANGELIA (Mt 2, 13-18) – czytania

PAN JEZUS

Chcę uświadomić wam, że nieczystość jest grzechem pozbawiającym człowieka możliwości wzrostu duchowego. Wszystkie grzechy nieczyste obciążają całą rodzinę. Nie są indywidualną sprawą grzesznika. Za ten skrajny egoizm płci przede wszystkim małżonek i wszystkie dzieci. Kochanie jest najważniejszą zdolnością, którą Bóg daje człowiekowi. Rodzice muszą nauczyć dzieci kochać. Jeśli sami już nie potrafią, nie potrafią również nauczyć tego swoje dzieci.

Nieszczęśliwe i pozbawione miłości życie jest więc najboleśniejszą konsekwencją grzechu nieczystości. Kolejnym dowodem na to, że nieczystość odbiera duszy zdolność kochania, są masowe zabójstwa dzieci dokonywane przez ich własne matki, których miłość do własnych dzieci powinna być najbardziej naturalną i silną. Tymczasem kobiety te stają się zdolne do przelewania krwi własnych dzieci wewnątrz swoich ciał. To potworność dalece przerastająca zbrodnie Heroda na betlejemskich niemowlętach. Herod mimo swojego bestialstwa zamordował dzieci cudze, nie własne, a zbrodni tej dokonał z dala od siebie, żeby nie widzieć ohydy tego mordu. Nieczułość kobiet dokonujących dziś masowych mordów jest niewyobrażalna.

To samo jednak dotyczy ojców, którzy powołują do życia dzieci, jak gdyby sadzili przydrożne drzewa. Ich egoizm i obojętność wzrasta do tego poziomu, że bardziej troszczą się o los znalezionych szczeniąt niż o własne dzieci. 

Konsekwencją tego grzechu w życiu wiecznym jest wieczne potępienie [PIEKŁO]. Trwanie w grzechach nieczystych prowadzi do potępienia. Odrywa człowieka zupełnie od myślenia o sprawach duchowych i wieczności, a śmierć zastaje go nieprzygotowanym. Nieczystość i niewiara są dziś głównymi powodami potępienia wśród ludzi.

źródło: Orędzia o czystości, Grzechynia 2019