EWANGELIA (Łk 24, 46-53) – czytania

Życie ziemskie jest ogromem cierpienia, a życie wieczne ukazuje dopiero w pełni nasze przeznaczenie. Jedyną troską, jaka powinna zajmować bliskich zmarłego, to troska o jego duszę. Ciało, które było źródłem bólu i pokuty, powinno odejść i musi odejść, aby mogło zmartwychwstać do wiecznej chwały. Bóg uczynił was czymś więcej niż prochem i pyłem, pozwólcie ziemi wrócić do ziemi.

Ciała są tylko dane wam na to jedno życie, dla cierpień, które Opatrzność Boża zechce wam zesłać. Nie pragnijcie ich na wieki zatrzymywać, bo wówczas nie otrzymacie nowych, które będą bez porównania ze starymi, bo nie będą już więcej służyć do cierpienia. Wasza troska o ciało jest tak niedorzeczna, jak troska żebraka o jego stare, przebutwiałe łachmany. Wierzcie Mi, że wasze ciała są tak nieczyste i tak niedoskonałe w porównaniu z tymi, które chce dać wam Bóg. Żebrak nie pragnie przywdziewać nowego stroju, bo nie czuje się go godny, ma nieoczyszczone ciało, jakże więc mógłby założyć piękny i czysty strój? Pragnie nosić swój stary, bo do niego przywykł i nie potrzebuje oczyścić swego ciała, aby go nosić. Nowy strój żąda doskonałej czystości, więc nowe ciała żądają oczyszczenia waszych dusz [CZYŚCIEC] i dopiero wówczas, kiedy będą doskonale oczyszczone, Bóg przyoblecze je w nowe, doskonałe, jaśniejące jego chwałą ciała.

Nie płaczcie więc nad ciałami waszych bliskich, oddawajcie je Bogu ze czcią, bo w nich żył ukryty Bóg, ale teraz, kiedy spełniły już swoją rolę, rolę pokutną, zrzućcie je jak kajdany, niech odejdą wraz z całym bólem całego życia. Troszczcie się tylko o wasze dusze. Wasze dusze muszą stać się doskonale czyste, aby mogły być włączone w doskonałą budowlę Niebieskiego Królestwa. Wybierajcie więc z radością cierpienia ziemskie, aby nie tracić czasu i nie przekładać swej pokuty na wieczność [CZYŚCIEC], a nie daj Boże, nie przekładać jej na wieczność piekielną [PIEKŁO].

Błogosławię was w imię + Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen. 

źródło: Tajemnica Różańca świętego, Grzechynia 2013