EWANGELIA (Łk 2, 1-14) – czytania

MATKA BOŻA

Dziś chcę, aby twoje myśli pogrążyły się w radości Bożego Narodzenia. Narodzenie Mesjasza oznaczało koniec niewoli, niewoli grzechu i niewoli szatana, a także najokrutniejszej niewoli – śmierci. Grzechy, które popełnił człowiek obciążały jego duszę, ponieważ nikt nie mógł i nie potrafił żyć bez grzechu, a było to piętno grzechu pierworodnego. Człowiek zgrzeszywszy raz, miał już zawsze grzeszyć, bo jego natura została skażona. Człowiek zdradził Boga i został ukarany. Odtąd nie mógł już mieszkać wraz z Nim, a w swojej niegodności utracił łaskę Bożą i stał się oddalony od Boga przez grzech. Ta przepaść powiększała się z każdym grzechem i nie było nadziei na powtórne złączenie się człowieka z Bogiem prócz tej jednej, że nowo narodzony Mesjasz miał położyć kres temu nieszczęściu.

Użalił się Bóg nad swoim niewiernym stworzeniem i postanowił sam naprawić to, co człowiek zniszczył, odbudować tę więź, która została przerwana. To co zapowiedział – uczynił. Stworzył Matkę, którą zachował od zmazy grzechu pierworodnego, aby Jej łono było Niebem, z którego narodzi się Syn Boży.

Oto tajemnica, którą kryło Moje łono, oto tajemnica, którą objęło maleńkie Ciało Jezusa, oto cały Bóg ukryty w niemowlęciu, które wyciąga niezdarnie rączki, aby uchwycić odrobinę miłości, zanim przyjdzie Mu przyjąć ogrom nienawiści. Stworzenie, które Go zdradziło, odrzuciło i zostało oddalone – teraz otrzymało Boga niejako na własność. Bóg oddał się cały w ręce swoich stworzeń; w swojej niedoli, w swoim wygnaniu otrzymali pociechę nad pociechami – Bóg jest z nimi, przyszedł z samego Nieba po swoje nieszczęśliwe stworzenia, aby podniosły się i wróciły do raju, poprzez Jego Ofiarę. Błogosławię cię w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen. 

źródło: Tajemnica Różańca świętego, Grzechynia 2013