„Teraz zaś już nie ja żyję, ale żyje we mnie Chrystus”

Ludzie posilają się dziś różnymi zdrowymi pokarmami. Przyjmują witaminy, stosują wymyślne diety „cud”, aby móc długo i zdrowo żyć. Niestety, ten pokarm nie daje gwarancji zdrowia i długowieczności. Chrystus w rozmowie z faryzeuszami wskazał na to, że trzeba się troszczyć przede wszystkim o to pożywienie, które zapewnia życie wieczne.

Pan Jezus przeciwstawia ludzki pokarm swojemu Boskiemu pokarmowi. Chlebem, który daje światu, jest Jego Ciało, ofiarowane za życie świata. Domem tego Chleba jest Kościół, który jest dumny z tego, że posiada Ciało Chrystusa i pragnie Nim posilać utrudzonego wędrówką życia pielgrzyma. Tę dumę i radość wyraża Kościół w uroczystych procesjach Bożego Ciała, które tłumnie wypełniają ulice i place naszych miast i wiosek.

Procesja Eucharystyczna uświadamia nam, że winniśmy iść przez życie w Prawdzie Drogą, którą jest Chrystus. On jest naszym Przewodnikiem. Żadne z ludzkich gwarancji i fundamentów życia nie przetrwają, gdyż są poddane zmienności świata i jego sile. „Chleb Życia Wiecznego” daje prawdziwą wiarę, nadzieję, miłość i wieczne trwanie.

Chrystus daje nam siebie jako pokarm, bo bardzo nas kocha. Taką przeogromną miłością kocha tylko Bóg. Jakże powinniśmy być wdzięczni Jezusowi, że ukochał nas do końca i bez końca. W zamian za tę Jego miłość my ukochajmy Ofiarę Mszy świętej i adorację Najświętszego Sakramentu w Tabernakulum, dążąc do tego, by stała się dla nas nie tylko celem, ale i sensem naszego codziennego życia. Wtedy będziemy mogli powtórzyć za św. Pawłem: „Teraz zaś już nie ja żyję, ale żyje we mnie Chrystus”. Na tę drogę wyruszajmy zawsze z Maryją, która będzie naszą Mocą z Wysoka. 

Błogosławię was w imię + Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.

NOWENNA NA CZAS POSTU – POKUTA NARODOWA. Wybrani na ostateczną walkę