Ewangelia wg. św. Łukasza 2, 22-40

Gdy upłynęły dni Ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.

A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni.

A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela. A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu.

Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostawała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta – Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

Komentarz do Ewangelii:

Szczęśliwa babcia

Odwiedzając chorych w 1. piątki miesiąca, albo spotykając starsze osoby podczas wizyty duszpasterskiej zauważyłem, że można podzielić ich pod kilkoma względami. Jedną z linii podziału jest wiek tych chorych i emerytów. Pierwsza grupa to będą Ci ok. 60 lat, a druga 80-90 lat.

Przedstawiciele pierwszej grupy są na ogół nieszczęśliwi. Bo niby już mogą odpoczywać, nie pracują, ale też jakoś trudno cieszyć im się życiem, bo mają niskie dochody oraz często żyją problemami swoich dzieci. Natomiast ci „dziadkowie – dziadkowie” są często przeszczęśliwi, podkreślając, że każdy dzień życia jest dla łaską od Boga. Cieszą się wizytami swoich wnuków i prawnuków, chwalą sukcesami dzieci.

 .
     Skąd takie rozwarstwienie? Sam nie wiem…, ale może stąd, że ci starsi jak prorokini Anna dużo więcej przebywali w świątyni i „służyli Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą”?

ks. Piotr Chmielecki SCJ